-
Review De vergeten stad - coöperatief spel
De vergeten stad is het vervolg op het populaire coöperatieve spel "Het verboden eiland". Matt Leacock is er in geslaagd een goed, coöperatief spel te maken met nieuwe varianten ten opzichte van zijn eerste spel.
De vergeten stad is een coöperatief spel wat betekent dat je met zijn allen speelt tegen het spel. Werk je onvoldoende samen dan zal het ook niet lukken om te winnen. Je hebt elkaar hard nodig. Wij wisten pas een zevende keer te winnen.
Voor de mensen die nog nooit een coöperatief spel hebben gespeeld zouden we adviseren te starten met "Het verboden eiland" of voor de hele jonge spelers is er natuurlijk: De kleine boomgaard. Waarbij je met zijn allen tegen de raaf speelt.
Samenvatting
De vergeten stad situeert zich in de woestijn. Een groot speelveld van tegels. Onder het zand ligt een stad waar je onderdelen moet opgraven voor een vliegmachine. Deze onderdelen passen allemaal echt in het wrak van de vliegmachine. Is de machine compleet dan moeten alle spelers zich verzamelen op de eindtegel.
De onderdelen van het vliegmachine liggen op de snijpunten van de tegels waarop het onderdeel staat afgebeeld. Deze tegels moeten eerst vrij zijn van zand en vervolgens nog worden omgedraaid. Wanneer je eén enkel tegel hebt omgedraaid weet je nog niet waar het onderdeel ligt. Daarvoor moet je dus twee tegels omdraaien. Omdat het speelveld ronddraait als gevolg van de zandstorm bewegen de onderdelen van de vliegmachine ook. Het spel wordt daarmee ten opzichte van het verboden eiland extra moeilijk gemaakt.
Spanning tijdens de samenwerking
De vergeten stad heeft elementen waardoor de spanning als team gaat voelen en samenwerken nodig is.
1. Het spel situeert zich in de woestijn, overal zand, en hitte. Elke speler heeft een drinkfles die gedurende het spel leger wordt. Zorg goed voor elkaar! De waterfles moet gevuld blijven. Wanneer er één speler zonder water komt is het spel voorbij. De waterdrager speelt een belangrijke rol voor de verdeling van het water. Maar waar zijn de goed gevulde waterputten?
2. Het zand in de woestijn waait elke beurt over het spel. Het bedekt de tegels met zandkaartjes. Wanneer de zandkaartjes op zijn is het spel voorbij. Met zijn allen schep je het zand weg en zorg je ervoor dat de onderdelen van het vliegmachine vindbaar blijven.
3. Omdat de watermeter zichtbaar zakt bij elk kaartje van de brandende zon en de zandstorm meter stijgt na het trekken van de stormkaart, zie en voel je druk. De druk zorgt voor onrust aan tafel, overleg, keuzestress, kreten van geluk en ongeluk maar vooral voor spelplezier.
4. De wind waait en laat elke beurt het speelveld bewegen. Daarmee verplaatsen alle elementen op het bord en kun je ineens meerdere passen verwijderd zijn van je doel. Dit bewegende element zorgt voor spanning en verplichte afstemming tussen de spelers.
Oordeel
De basiselementen van "Het verboden eiland" zijn bij De vergeten stad ook weer van toepassing: het verplaatsen van spelers, opgraven van onderdelen, wegscheppen van het zand / draaien van de tegel zijn hetzelfde gebleven. Een aantal spelelementen zijn veranderd waardoor het een ander spel is geworden. Het bewegen van het bord, het niet zichtbaar zijn van de onderdelen en het toevoegen van de (individuele) watermeter.
Het bewegen van het spel is een goede verandering. De tegels en daarmee de onderdelen van de vliegmachine veranderen van plek en de spelers moeten zich telkens aanpassen. Daarnaast is het zoeken van de onderdelen een grotere opgave geworden. Ze zijn niet meer zichtbaar en de vindplaats is pas laat bekend. De toename van complexiteit maakt het spel interessanter en de noodzaak tot samenwerken groter. Voor de ervaren spelers van coöperatieve spellen is de vergeten stad een mooie nieuwe uitdaging.
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.