-
Review Wilmot's Warehouse
Wilmot’s Warehouse (Nederlandse editie)
Inleiding.
We zijn wat bevooroordeeld over coöperatieve spellen. Het is ons favoriete genre. Maar Wilmot’s Warehouse is voor heel veel mensen een gezellig spel dat je lekker met, het gezin, je vrienden of zelfs met de hele familie kan spelen. Ben je benieuwd te lezen waarom? Lees dan onze review.
Hoe speel je het spel.
Stel je een pakhuis voor. Een pakhuis waar je pakketjes opbergt en waar je ze moet terugvinden op het moment dat de klanten komen. Dat lijkt een hele klus. Toch zul je zien dat je dat als team heel aardig kunt. Hoe doe je dat samen?
Een leeg speelbord, wat het pakhuis voorstelt, wordt in 5 werkdagen gevuld met 35! kaartjes. Elke werkdag ligt er een stapel van 7 kaartjes klaar die één voor één worden omgedraaid en moeten worden geplaatst op het speelbord. Het eerste kaartje in het midden.
Maar waar lijkt het eerst kaartje op? Een kever? Een tulp? Een zaadje dat ontkiemd? Een Pacman met tong? Iedereen ziet iets anders. En daar begint het spel. We kiezen samen voor een tulp. En draaien een tweede kaartje om. Omdat we willen onthouden waar welke kaartjes worden gelegd proberen we te associëren met de tulp. Nou dat valt niet mee met een gebogen regenpijp of sok zonder tenen of macaroni elleboogje. Met een beetje fantasie en samenwerken kom je een heel eind. We lachen veel en raken verdwaald in onze fantasie. Maar na 7 kaartjes dacht ik al wel: “Pffff, Als dat maar goed gaat” Vanaf werkdag 2 komt er een opdracht bij. Zoals alle plaatjes moeten geassocieerd worden met een dier, het bord wordt 180 graden gedraaid of je moet hem eerst neerleggen voordat je samen bepaalt wat het is. De opdrachten zijn best wel moeilijk maar het verhaal staat als een huis.
Als alle 35 kaartjes liggen komen de klanten.
Elke speler krijgt een stapel klanten. Niet alleen degene die pakketjes komen halen maar werkelijk alle klanten. De klant leg je op het pakje waarvan jullie denken dat het er ligt. “Iedereen klaar?” “De tijd loopt”. In de 5 minuten draai je de klanten van je stapel om en match je ze met de pakketjes op het bord. Als je er niet uitkomt heb je altijd je medespelers om mee te denken. Als op alle pakketjes een klant ligt stopt de tijd en kijk je of je de juiste klant op het juiste pakketje hebt gelegd. Zoals bij memory. Lukt het?
Wat maakt het spel zo leuk?
Wilmot’s Warehouse is elk potje anders. De zak met pakketjes zit zo vol dat je nooit dezelfde kaartjes krijgt. De spelers zijn telkens anders met andere gedachten en andere associaties. Het verhaal wordt dus telkens anders en de gedachtensporen ook. Een pakketje is in het eerste spel een bliksemschicht, het tweede potje een bek van de haai en het derde potje een gescheurd stuk papier.
De kaartjes zijn super goed gemaakt. Niet alleen de vormgeving, de kleuren en de kwaliteit van de kaarten is goed maar je kunt er werkelijk alle kanten mee uit.
De opdrachten geven een leuke draai aan het spel. Het vraagt de spelers telkens aan te passen en flexibiliteit. Met alle spelers probeer je orde in de chaos te creëren.
Leiderschapskwaliteiten worden op de proef gesteld. Wie bepaalt welk woord we kiezen en hoe de verhaal lijn wordt? Waar het kaartje wordt gelegd? Wij spelen altijd met kinderen en die leren er super veel van. Voor mensen die minder goed vrij kunnen denken en liever van vaste regels houden is het spel helemaal niks.
Je kunt het! Het zal je verbazen maar tijdens het spel verwacht je dat het moeilijk is, het niet gaat lukken, maar samen ga je zeker alle pakjes goed matchen. Eerlijk is eerlijk, het eerste potje hadden we 2 klanten en pakketjes omgedraaid en waren we ver buiten de tijd. Maar het voelde als een overwinning.
Veel spel plezier!
Kernwoorden Wilmot’s Warehouse
Coöperatief - spel – associëren - verhalen maken Memory, samen spelen -
Inleiding.
We zijn wat bevooroordeeld over coöperatieve spellen. Het is ons favoriete genre. Maar Wilmot’s Warehouse is voor heel veel mensen een gezellig spel dat je lekker met, het gezin, je vrienden of zelfs met de hele familie kan spelen. Ben je benieuwd te lezen waarom? Lees dan onze review.
Hoe speel je het spel.
Stel je een pakhuis voor. Een pakhuis waar je pakketjes opbergt en waar je ze moet terugvinden op het moment dat de klanten komen. Dat lijkt een hele klus. Toch zul je zien dat je dat als team heel aardig kunt. Hoe doe je dat samen?
Een leeg speelbord, wat het pakhuis voorstelt, wordt in 5 werkdagen gevuld met 35! kaartjes. Elke werkdag ligt er een stapel van 7 kaartjes klaar die één voor één worden omgedraaid en moeten worden geplaatst op het speelbord. Het eerste kaartje in het midden.
Maar waar lijkt het eerst kaartje op? Een kever? Een tulp? Een zaadje dat ontkiemd? Een Pacman met tong? Iedereen ziet iets anders. En daar begint het spel. We kiezen samen voor een tulp. En draaien een tweede kaartje om. Omdat we willen onthouden waar welke kaartjes worden gelegd proberen we te associëren met de tulp. Nou dat valt niet mee met een gebogen regenpijp of sok zonder tenen of macaroni elleboogje. Met een beetje fantasie en samenwerken kom je een heel eind. We lachen veel en raken verdwaald in onze fantasie. Maar na 7 kaartjes dacht ik al wel: “Pffff, Als dat maar goed gaat” Vanaf werkdag 2 komt er een opdracht bij. Zoals alle plaatjes moeten geassocieerd worden met een dier, het bord wordt 180 graden gedraaid of je moet hem eerst neerleggen voordat je samen bepaalt wat het is. De opdrachten zijn best wel moeilijk maar het verhaal staat als een huis.
Als alle 35 kaartjes liggen komen de klanten.
Elke speler krijgt een stapel klanten. Niet alleen degene die pakketjes komen halen maar werkelijk alle klanten. De klant leg je op het pakje waarvan jullie denken dat het er ligt. “Iedereen klaar?” “De tijd loopt”. In de 5 minuten draai je de klanten van je stapel om en match je ze met de pakketjes op het bord. Als je er niet uitkomt heb je altijd je medespelers om mee te denken. Als op alle pakketjes een klant ligt stopt de tijd en kijk je of je de juiste klant op het juiste pakketje hebt gelegd. Zoals bij memory. Lukt het?
Wat maakt het spel zo leuk?
Wilmot’s Warehouse is elk potje anders. De zak met pakketjes zit zo vol dat je nooit dezelfde kaartjes krijgt. De spelers zijn telkens anders met andere gedachten en andere associaties. Het verhaal wordt dus telkens anders en de gedachtensporen ook. Een pakketje is in het eerste spel een bliksemschicht, het tweede potje een bek van de haai en het derde potje een gescheurd stuk papier.
De kaartjes zijn super goed gemaakt. Niet alleen de vormgeving, de kleuren en de kwaliteit van de kaarten is goed maar je kunt er werkelijk alle kanten mee uit.
De opdrachten geven een leuke draai aan het spel. Het vraagt de spelers telkens aan te passen en flexibiliteit. Met alle spelers probeer je orde in de chaos te creëren.
Leiderschapskwaliteiten worden op de proef gesteld. Wie bepaalt welk woord we kiezen en hoe de verhaal lijn wordt? Waar het kaartje wordt gelegd? Wij spelen altijd met kinderen en die leren er super veel van. Voor mensen die minder goed vrij kunnen denken en liever van vaste regels houden is het spel helemaal niks.
Je kunt het! Het zal je verbazen maar tijdens het spel verwacht je dat het moeilijk is, het niet gaat lukken, maar samen ga je zeker alle pakjes goed matchen. Eerlijk is eerlijk, het eerste potje hadden we 2 klanten en pakketjes omgedraaid en waren we ver buiten de tijd. Maar het voelde als een overwinning.
Veel spel plezier!
Kernwoorden Wilmot’s Warehouse
Coöperatief - spel – associëren - verhalen maken Memory, samen spelen -
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.